Γιατί προτείνει η Επιτροπή να αλλάξει το καθεστώς προστασίας του λύκου βάσει της Σύμβασης της Βέρνης;
Μετά από μακρά ιστορία εσκεμμένων διώξεων που οδήγησαν στην εξαφάνιση του λύκου στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ο συνδυασμός ορισμένων οικολογικών, κοινωνικών και νομοθετικών αλλαγών (νομική προστασία, εγκατάλειψη της γης, φυσική αναδάσωση, αύξηση των πληθυσμών άγριων οπληφόρων, αλλαγές στη στάση της κοινής γνώμης έναντι του είδους αυτού) επέτρεψε στον λύκο να επιβιώσει και στη συνέχεια να ανακάμψει γρήγορα τον πληθυσμό στα τέλη του 20ου αιώνα και ιδίως κατά τα τελευταία δέκα έως είκοσι χρόνια.
Σήμερα, το είδος είναι παρόν σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, με ορισμένες χώρες να φιλοξενούν μεγάλους πληθυσμούς άνω των 1,000 ατόμων. Οι πληθυσμοί του λύκου έχουν αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και εξακολουθούν να παρουσιάζουν γενικά θετικές τάσεις. Επιπλέον, καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερες περιοχές. Η συνεχιζόμενη επέκταση έχει οδηγήσει σε αυξανόμενες συγκρούσεις με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, ιδίως όσον αφορά τις ζημίες στο ζωικό κεφάλαιο που προκαλούνται από τον λύκο. Η διαρπαγή έχει φτάσει σε σημαντικά επίπεδα, επηρεάζοντας όλο και περισσότερες περιφέρειες, τόσο εντός των κρατών μελών της ΕΕ όσο και εκτός ΕΕ συμβαλλόμενων μερών της Βέρνης. Η διαρπαγή ζώων των λύκων είναι η κύρια αιτία συγκρούσεων με τον άνθρωπο, παράλληλα με την εξάπλωση και την αύξηση του πληθυσμού του είδους. Ενώ ο αντίκτυπος είναι μικρός σε επίπεδο ΕΕ και η συνολική ζημία στο ζωικό κεφάλαιο φαίνεται ανεκτή σε επίπεδο χώρας, η συγκέντρωσή του σε τοπικό επίπεδο οδηγεί σε έντονη πίεση σε ορισμένες περιοχές και περιφέρειες.
Διαβάστε ολόκληρο το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ στο σύνδεσμο που ακολουθεί : https://ec.europa.eu/commission/presscorner/api/files/document/print/el/qanda_23_6753/QANDA_23_6753_EL.pdf